Gerçekten mutlu olmak istiyorsanız, önce üzüntüyle barışık olmalısınız.

Hayat düzenli olarak düzensizdir ve bu kendi içinde bir çelişki olsa da, her zaman güvenebileceğiniz bir şeydir. Hiç kimse her zaman mutlu değildir ve eğer dünya sürekli büyük bir mutluluk yumağı olsaydı, lanet olsun, sıkıcı olurdu.

 Büyürken ailem bana her zaman hayatın dengelerini bir lütuf olarak görmeyi öğretti. Bana hayatta hiçbir şeyin aynı kalmayacağını ve hayatın iç karartıcı iniş çıkışları olan sürekli bir iniş çıkış treni olduğunu öğrettiler. Gerçekte, mutluluğu takdir etmek için bazen üzüntüyü takdir etmemiz gerektiği öğretildi. Kendimizi dünyanın tepesinde hissettiğimizde ne kadar iyi hissettiğimizi gerçekten takdir etmek için zihnimizin korkunç derinliklerine inmeli ve umutsuzluktan başka bir şey hissetmemeliyiz.

 Benim için, arabamda en iyi arkadaşlarımla dolaştığım ve yüzümüzü okşayan ılık rüzgarla birlikte en basit şarkılara eşlik ettiğimiz o günleri hayal ediyorum. İşte o anlarda mutluluğumun gerçek büyüklüğünün farkına varıyorum ve kendimi bok gibi hissettiğimde o anların tadını çıkarmayı ve onlara sevgiyle bakmayı seviyorum.

 Neden böyle? Çünkü hepimizin temiz iş gömleğimize kahve döktüğümüz, yatağın ucuna ayak parmağımızı çarptığımız VE ardından iş arkadaşımız Janice'in yeni yemek tabağı koleksiyonu hakkında saçmalamasını dinlemek zorunda kaldığımız günler vardır. Kendimizi kızgın, üzgün, hüsrana uğramış ve kafası karışmış hissettiğimiz boktan günlerde üzüntü midemizin çukuruna çöker ve bizi gerçekten mutlu olup olmadığımız konusunda şüpheye düşürür.

 Nihayetinde, her zaman mutluluk hissetseydik, hiçbir şey değişmezdi. Bir şeylerin bizim için doğru olmadığını ve yeni bir yol çizmemiz gerektiğini fark ettiğimiz o anları yaşamazdık. Belki de zorluklar yaşamasaydınız, farklı bir şey için çabalamaz ve eşinizi, yeni tutkunuzu ya da sahip olduğunuzu hiç bilmediğiniz bir beceriyi bulamazdınız. Belki de sıcak ve güneşli bir günde, en iyi arkadaşlarınızla birlikte doksanların yaramaz şarkıları eşliğinde avazınız çıktığı kadar bağırıyor olmazdınız.

 Ben derim ki, üzüntünüze hoş geldiniz deyin (ve ona Janice deyin), kapıyı açın; onu kötü bir fincan çay için içeri davet edin. Sadece kötü bir gün geçiriyorsanız, neden böyle hissettiğinizi anlayın. Bu kavramı olduğu gibi kabul edin: sadece kötü bir gün. Devam eden bir duyguysa ve harekete geçmeniz gerekiyorsa, hayatınızda bir değişiklik yapmak için ne gerektiğini düşünün ya da dalgaya binin ve bunun geçeceğini bilin.

 İyi olma hareketinde ustalaştığınızda ve hatta zaman zaman üzgün olma konusunda biraz rahat olduğunuzda, bu duygudan daha az korkacaksınız. Sonunda, mutluluğu yeni bir terfi ya da etrafta dolaşmak için yeni tekerlekler olarak görmek yerine, sabah kahvesi yaptığınız ve her şeyin plana göre gittiği gün olacak. Uyandığınız ve küçük ayak parmağınız hala mükemmel bir şekilde sağlamken yatağınızı yaptığınız ve Janice'in sizi koridorda görmezden gelmek yerine en son sınırlı sayıda üretilen çiçekli yemek tabağı hakkında sizinle sohbet etmek istediği gerçeğini takdir ettiğiniz gün olacak.

 Çünkü bazı günler hayat dediğimiz roller coaster rampasından aşağı yüzüstü çığlık çığlığa iniyor, avazınız çıktığı kadar bağırıyor ve hayata tutunmaya çalışıyor olsanız da, unutmayın ki o rampayı tekrar çıkmak üzeresiniz. Ve birkaç dakikalığına da olsa, tepeden görünen manzarayı ve ne kadar güzel olduğunu takdir edeceksiniz.

 Şimdi bildiklerinizi bilerek, bir sonraki inişle tutunarak, direnerek mi yüzleşeceksiniz, yoksa biraz korksanız bile bırakıp bilinmeyeni davet mi edeceksiniz?

Ücretsiz haftalık burça abone olun

Akrep Balık Başak Boğa İkizler Kanser Koç Kova Leo Oğlak Terazi Yay