Yamyamlar tarafından yenilen milyonerin inanılmaz hikayesi

Enstrümanlar, davullar, oyma mızraklar ve bisj —o kadar ilginç totemik figürler— toplamak sadece buzdağının görünen kısmıydı. Kim bu keşif dürtüsüne kapılmaz ki, çamurlu patikalarda yürümek, bilinmeyen dilleri dinlemek ve ritüel yamyamlık gibi nadir uygulamaları tanımak pahasına olsa bile?

Yolculuk ve Son Mücadele

Aşırı hikayeler raporlayan biri olarak biliyorum ki yolculuk seni tamamen değiştirebilir. Korku, belirsizlik ve hayranlıkla yüzleşirsin —Michael gibi, on üç köyü geçerek, baltalar, kancalar ve tütünle asmatların güvenini kazanmaya çalıştı. Pek çok kişi bilmez ama bisj, o sivri ahşap heykeller, ataların ruhlarını selamlamak ve tatmin edilmemiş intikamları hatırlatmak için dikilirdi. Bugün bile bisj ahşabı dayanıklılık ve kolektif hafıza sembolü olarak inceleniyor, biliyor muydun?

Büyük dramatik dönemeç 18 Kasım 1961’de geldi. Michael, antropolog René Wassing ve iki genç asmat, küçük bir teknede Betsj Nehri’nin akışına bırakılmıştı. Motor arızalandı, katamaran devrildi ve saatlerce yüzer halde kaldılar, tehlikelerle kuşatılmış: timsahlar, piranalar, açlık ve umutsuzluk. Michael, Hollywood’un en iyi senaryosunun bile cesaret edemeyeceği umutsuz bir karar verdi. İki boş bidonu bedenine bağlayıp uzak kıyıya doğru yüzdü. Onu bir daha canlı gören olmadı.

Eşi Benzeri Olmayan Bir Arama ve Rahatsız Edici Bir Gerçek

Operasyonun büyüklüğünü hayal edebiliyor musun? Uçaklar, helikopterler, gemiler ve Rockefeller’ın tüm etkisi deltadaki her metreyi taradı. Kaynakların bilinmeyenin ağırlığı karşısında asla yeterli olmadığını gördüğüm hikayeler var. Sonuçta hiçbir şey: ne iz, ne ceset, ne de güvenilir bir ipucu. Hollandalılar “boğulma” dedi ama şüphe hiç gitmedi.

Bu vaka efsane ve söylentiye dönüştü. On yıllar boyunca toplanan tanıklıklar, misyoner notları, National Geographic makaleleri ve Michael’a tekneyi satanların anlatımları hep aynı korkuya işaret ediyordu: Otsjanep kabilesi.

En ürkütücü versiyon, yerlilerin eski sömürgeci zulümlerine intikam almak için yabancıyı öldürdüğü ve kalıntılarını yamyam ritüellerine tabi tuttuğuydu. Korkunç olan: bazıları kemiklerini silah veya kabile süsü olarak kullandıklarını iddia ediyor, sanki Michael’ın hayatı Asmat tarihinin başka bir boyutuna geçmiş gibiydi.

Hiç Bitmeyen Bir Efsane

Onun kayboluşu sadece güçlü ailesini etkilemekle kalmadı, durmaksızın bir efsane ördü. Umutsuzluğun kaç kere efsaneye dönüştüğünü düşün? Michael’ın günlükleri ve topladığı objeler bugün müzelerde duruyor. Romanlara, belgesellere ve şarkılara ilham verdi, asla tamamen çözülemeyen bir vakaya yeni gizem katmanları ekledi.

İzin ver sorayım: Bizi takıntı haline getiren gizem mi yoksa tüm sınırları aşmaya cesaret eden birinin cesareti mi? Gazeteci olarak içimde buruk bir his var; ne tüm para ne de etki bilinmeyenin gücü ve kendi tarzlarında dünyadaki yerleri için mücadele eden kadim kültürlerin onuru karşısında güvenli. Sence başka hangi gerçeklik versiyonu olabilir? Efsane gerçeği geçti mi? Yeni Gine ormanı sırlarını her zaman başka hiçbir yerden daha iyi saklar.