- Beklenmedik bir devam filmi
- Mantıkla meydan okuyan bir müzikal
- Hesaplanmış bir felaket
- Acılı bir final
Beni Pinterest'te takip edin!
Beklenmedik bir devam filmi
Cuando escuché que se venía una secuela de 'Joker', pensé: "¡Genial! ¡Más locura!" Pero al ver 'Joker: Folie à Deux' se me quedó la cara de un meme de decepción.
Bir kültürel fenomen olan bir film nasıl bu kadar, diyelim ki, kamikaze bir gösteriye dönüşebilir? Burada bir kahraman yok, ne bir gülüş var, ne de bir anlam. Joaquin Phoenix ve Lady Gaga uçuruma atlıyor, ama gerçekten onları kurtaracak bir şey var mı?
'Joker'de, Todd Phillips bizi Arthur Fleck'in işkence gören zihnine daldırmayı başardı, toplumun onu görmezden geldiği bir komedyen olmayı hayal eden bir palyaço.
Film, gergin bir sosyal bağlamda yankılandı. Gerçeklik, o kadar iç içe geçmişti ki, çoğumuz "Bu kendi deliliğimizin bir yansıması olabilir" diye düşünüyorduk. Ama burada ne oldu?
Mantıkla meydan okuyan bir müzikal
De entrada, 'Joker' evrenine dayanan bir müzikal konsepti beni düşündürttü. Bir müzikal mi? Cidden! Sırada ne var? 'Joker: Müzikal Komedi' mi? Phoenix'i bir müzikal numarasındayken görmek, bir balığın uçtuğunu hayal etmek gibi. 'Folie à Deux'ün premisi, iki delilik arasında bir bağlantı öneriyor, ama gerçek hissettiğim şey karakterlerin bir tür duygusal belirsizlikte kaldığı.
Müzikal numaralar, hapisteki sert yaşamın gerçekliğinden bir nefes almak için çabalıyor, ancak bir kaçış yerine işkenceye dönüşüyor. Başka biri böyle hissetti mi? Yoksa sadece ben mi? Phoenix ve Gaga arasındaki kimya o kadar yok ki, sanki ikisi de farklı gezegenlerde.
Hesaplanmış bir felaket
Film, başarısız bir deney gibi hissediliyor. Hollywood'a bir eleştiri mi? Yaratıcı özgürlük için bir çığlık mı? Yoksa daha da kötüsü, gerçekten bunun işe yarayacağı mı düşünüldü? Müzikal, hukuksal ve aşk unsurları, zaten karmaşık olan bir bulmacada uyumsuz kalıyor. İlk filmde parlayan her şey, burada iddialar denizinde solup gidiyor.
Eğer 'Joker' bir delilik yolculuğuysa, 'Folie à Deux' yönsüz bir yürüyüş gibi hissediliyor. Daha önce bizi ekrana yapıştıran halüsinatif atmosfer, dikkatimizi çekmekte başarısız olan sonsuz karikatürlere dönüşüyor.
Phoenix'in performanslarındaki tekrarlılık, sonsuz bir yankı gibi hissediliyor ve dürüst olmak gerekirse, yoruyor. Bir adamın acısını haykırışını daha ne kadar izleyebiliriz?
Acılı bir final
Bu filmin sonucu bir tükenmişlik soluğu gibi hissediliyor. Ne kurtuluş var, ne anlam, sadece günün sonunda boş görünen bir kurban etme eylemi var. Eğer cesur ve kışkırtıcı bir şey yapma niyeti varsa, bu, nereye gittiğini bilmeyen bir anlatının kaosunda kaybolmuş.
'Joker: Folie à Deux', birinin kendine şu soruyu sormasına neden olan bir deneyim: Bu gerçekten istediğimiz şey mi? Cevap, gür bir "hayır". Belki de Arthur Fleck'i, deliliği ve yalnızlığı hepimize yankılanan dünyasında bırakmalıydık.
Sonuç olarak, bu devam filmi daha çok başarısız bir öz eleştiri egzersizi gibi görünüyor, öncülünün bir kutlaması olarak değil. Yani, ilk filmde kalsak ve bunu unutmaya çalışsak daha iyi mi? Ben "evet" diyorum!
Ücretsiz haftalık burça abone olun
Akrep Balık Başak Boğa İkizler Kanser Koç Kova Leo Oğlak Terazi Yay